Tüy dökme mevsimindeyim zamanların
Hayat karşımda ateş püsküren bir dev
Nerede şimdi çiçeklerin umudu
Yüzümü yırtan geceye köleyim ben
Yürüyen karanlığın içinde
Mum ışığı kadar bitkin
Kum taneleri kadar dağınık düşlerim
Güneşin gözyaşlarıyla uyanacağım sabaha
Saçlarından sürüyüp karabasan duygularımın
Bir bir susturacağım hüzün soluyan kuşlarını
Senden kalan budadığım kırık dallara
Yeniden tohum ekip baharlar yeşerteceğim inadına